Eskişehir’deki 1.Lig’e yükselme maçlarında eski bir dost dikkatimizi çekti ; Kartalsporlu Hasan Vezir. Trabzon’u beğenmeyip ayrılan ve birkaç yıl içinde yok olan yıldızlardan sadece biriydi o. Hasan kardeşimiz Kartalspor’da hiç olmazsa “bordo”yu tutturmuş yine. Ne renkten renge girenleri gördü bu ligler.

***

Ancak… Trabzonspor’da kalmak istemeyen bir oyuncuyu zorla bünyemizde tutmanın da hiçbir yararı yoktur. O futbolcu hepimizin çok sevdiği ve beğendiği bir isim olsa bile. Kalıcı olan varlığın kişi değil kurum olduğunu görmek zorundayız artık. Bakın “Bir Demet Tiyatro”ya. Hepimizin sevgilisi “Laz Bakkal”ı kaybettiler ama oyunlarını aynı kalitede sürdürebiliyorlar. Hem de “Zabıta İrfan” gibi yeni bir yıldız yaratarak…

***

Zaten biz “Yıldızlarımızı kaybetmeyelim” derken Trabzonspor Kulübü’nün aradığı çözümün bu oyuncuların mutlaka Trabzon’da kalması olduğunu kastetmiyorduk. Bizim istediğimiz şey, bu kulübün oyuncularında bu kentten ayrılmak isteği uyandırmayacak huzur ortamının yaratılmasıydı. Yoksa futbolcu kardeşlerimize hep beraber ve yıllar boyu Trabzon’u dar edip, sonra da “İsteyen kalır, istemeyen gider” gibi bir rest çekmekte ne bir marifet görebiliriz, ne de letafet…

***

Ali Kemal Denizci’nin her uzatılan mikrofona şok (!) açıklamalar yapması son günlerin alışılan manzarası oldu. “Milne işçi, biz patronuz.”, Trabzonspor’u benden daha iyi anlayacak ve başarıya götürecek hoca düşünemiyorum.”, “Trabzonspor’un ilacıyım.”, “Herkes gelir, gider. Üç beş maç sonra bana yine teklif gelir.”… Hey gidi rüzgarın oğlu hey ! Eskiden topu ayağına aldığında durdurulamazdı, şimdi ise mikrofonu eline aldığında döktürüyor…

***

Transferde tek oyuncu hakkım olsaydı, hiç düşünmeden Samsunsporlu Serkan’ı seçerdim. Türk futbolunun iki önemli santrforundan biri ve Trabzonspor’un tam ihtiyaç duyduğu tipte bir oyuncu. Doğrusu paramız onu almaya yetmez, üstüne hatır eklemek gerekir. Lakin hiç gerek yokken Samsunspor Kulübü başkanına yüklenmekle uğraşmış bir camia olarak böyle bir kredimiz yok artık. Ah şu Karadenizli inadımız ! Kardeş kavgasından kim yarar sağlamış ki biz sağlayalım…

***

Beşiktaş’ta yıllarca çalışan ve fakat iki kelime Türkçe konuşamayan Gordon Milne’in lisanında şaşırtıcı bir gelişme gözlemliyorum. İngiltere dönüşü havaalanı muhabbetinde neredeyse % 50 oranında Türkçe kelime kullandı değerli hocamız. Kanal 6’nın Kronometre’cisi Ender Asman’ın, Gordon’a Türkçe öğretme görevini kapı komşusu Orhan Kaynar ağabeyime verdiği haberi Britanya’ya da ulaşmış demek ki !..

***

Trabzon Lisesi’nin kuruluş yıldönümü kutlamalarından kalan hatıra bardağımı çok severdim. Onu, elinin ayarının biraz bozuk olduğunu bildiğim temizlikçi teyzemizin geleceği gün mutlaka bir köşeye saklardım. Bir gün bardağımı ortalıkta unuttum ve akşam eve döndüğümde parçalarını çöpte buldum. Bizim gazetede Trabzon Lisesi’nin yirmi yıl aradan sonra kazandığı Türkiye şampiyonluğunu ve internet atağını okurken aklıma bardağım ve gözümün önüne okulum geliverdi. “Hiçbir şey eskisi gibi değil” sözünün anlamını olumlu yöne çevirenlere Ankara’dan selam olsun…

***

Bunca yıllık hekimim, şişmanlık hastalığının bulaşıcı olduğunu yeni farkettim. Hayır, insandan insana değil, kanaldan kanala. Aşırı şişmanları önce Show TV’de görür idik, şimdi başımıza bir de Star çıktı. İnsan sağlığına dayalı ekran sömürüsünü pek de sevdi düzeyli (!) yayıncılarımız. Hay ben sizin morbid obezitenize !..

***

Bir TV taşlaması daha… “Kumkapı Cinayeti” davasının mağdur kadını Gülten Kızılkaya şimdi de dizi çekimine başlamış. Vamp vatandaşımız şöyle buyuruyordu ekranda: “Artık Zeynep Uludağ’a hak veriyorum. İçine girince daha iyi anladım.” Tövbe tövbe ! Ne demekse ?..

***

Son olarak şunu söylemek istiyorum ki, son bir ayda o ünlü motor yağı reklamındaki cümleyi kullanmadan yazı yazmayı başarabilen çok az sayıdaki yazardan biri de bendenizim. Çünkü beylik laflara, reklam sloganlarına ihtiyaç duymadan yazabilecek yaratıcılığa sahibim. Gördüğünüz gibi, bu köşede anlayış farklı, felsefe farklı, kültür farklı. Ulan bu lafı da bir yerden hatırlıyor gibiyim ama yazmış bulunduk bir kere !..